November 1
     Εβραίους 4:1 — 4:16

4  Συνεπώς, εφόσον απομένει μια υπόσχεση για είσοδο στην ανάπαυσή του,  ας φοβόμαστε μήπως κάποιος από εσάς φανεί ποτέ ότι έχει υστερήσει σε σχέση με αυτήν.  2  Διότι τα καλά νέα έχουν διακηρυχτεί και σε εμάς,  όπως και σε αυτούς·  ο λόγος, όμως, που ακούστηκε δεν τους ωφέλησε,  επειδή δεν ήταν ενωμένοι μέσω πίστης  με εκείνους που άκουσαν.  3  Διότι εμείς που έχουμε ασκήσει πίστη εισερχόμαστε στην ανάπαυση, όπως έχει πει εκείνος: «Γι’ αυτό, ορκίστηκα  μέσα στο θυμό μου: “Δεν θα εισέλθουν  στην ανάπαυσή μου”»,  αν και τα έργα του είχαν τελειώσει  από τη θεμελίωση του κόσμου.  4  Διότι σε κάποιο σημείο έχει πει σχετικά με την έβδομη ημέρα τα εξής: «Και ο Θεός αναπαύτηκε την έβδομη ημέρα από όλα τα έργα του»,  5  και πάλι σε αυτό το σημείο: «Δεν θα εισέλθουν στην ανάπαυσή μου».  

   6  Εφόσον, λοιπόν, απομένει να εισέλθουν μερικοί σε αυτήν, και εκείνοι στους οποίους τα καλά νέα  διακηρύχτηκαν πρώτα δεν εισήλθαν λόγω ανυπακοής,  7  εκείνος προσδιορίζει πάλι κάποια ημέρα λέγοντας ύστερα από τόσον καιρό στον ψαλμό του Δαβίδ «Σήμερα»· όπως ειπώθηκε παραπάνω: «Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του,  μη σκληρύνετε τις καρδιές σας».  8  Διότι αν ο Ιησούς  του Ναυή τούς είχε οδηγήσει σε τόπο ανάπαυσης,  ο Θεός δεν θα είχε μιλήσει  κατόπιν για άλλη ημέρα. 9  Άρα, απομένει μια ανάπαυση σαββάτου για το λαό του Θεού.  10  Διότι ο άνθρωπος που έχει εισέλθει στην ανάπαυση του Θεού  έχει αναπαυτεί και ο ίδιος από τα έργα του,  όπως ο Θεός από τα δικά του.

   11  Ας κάνουμε, λοιπόν, το καλύτερο που μπορούμε για να εισέλθουμε σε εκείνη την ανάπαυση, μήπως πέσει κανείς στο ίδιο παράδειγμα ανυπακοής.  12  Διότι ο λόγος  του Θεού είναι ζωντανός  και ασκεί δύναμη  και είναι κοφτερότερος από κάθε δίκοπο σπαθί  και διεισδύει μέχρι διαίρεσης της ψυχής  και του πνεύματος,  και των αρθρώσεων και του μυελού τους, και μπορεί να διακρίνει σκέψεις και προθέσεις της καρδιάς.  13  Και δεν υπάρχει δημιουργία που να μην είναι φανερή ενώπιόν του,  αλλά τα πάντα είναι γυμνά και τελείως εκτεθειμένα στα μάτια εκείνου στον οποίο έχουμε να δώσουμε λογαριασμό.  

   14  Εφόσον, λοιπόν, έχουμε έναν μεγάλο αρχιερέα ο οποίος έχει διαβεί τους ουρανούς,  τον Ιησού, τον Γιο του Θεού,  ας συνεχίσουμε να τον ομολογούμε.  15  Διότι έχουμε ως αρχιερέα, όχι κάποιον που δεν μπορεί να αισθανθεί συμπόνια  για τις αδυναμίες μας, αλλά κάποιον που έχει δοκιμαστεί από όλες τις απόψεις όπως εμείς, αλλά χωρίς αμαρτία.  16  Ας πλησιάζουμε,  λοιπόν, με παρρησία  το θρόνο της παρ’ αξία καλοσύνης, για να λάβουμε έλεος και να βρούμε παρ’ αξία καλοσύνη για βοήθεια στον κατάλληλο καιρό.  
 

4 Therefore, since a promise is left of entering into his rest, let us fear that sometime someone of YOU may seem to have fallen short of it. 2 For we have had the good news declared to us also, even as they also had; but the word which was heard did not benefit them, because they were not united by faith with those who did hear. 3 For we who have exercised faith do enter into the rest, just as he has said: “So I swore in my anger, ‘They shall not enter into my rest,’” although his works were finished from the founding of the world. 4 For in one place he has said of the seventh day as follows: “And God rested on the seventh day from all his works,” 5 and again in this place: “They shall not enter into my rest.”

6 Since, therefore, it remains for some to enter into it, and those to whom the good news was first declared did not enter in because of disobedience, 7 he again marks off a certain day by saying after so long a time in David’s [psalm] “Today”; just as it has been said above: “Today if YOU people listen to his own voice, do not harden YOUR hearts.” 8 For if Joshua had led them into a place of rest, [God] would not afterward have spoken of another day. 9 So there remains a sabbath resting for the people of God. 10 For the man that has entered into [God’s] rest has also himself rested from his own works, just as God did from his own.

11 Let us therefore do our utmost to enter into that rest, for fear anyone should fall in the same pattern of disobedience. 12 For the word of God is alive and exerts power and is sharper than any two-edged sword and pierces even to the dividing of soul and spirit, and of joints and [their] marrow, and [is] able to discern thoughts and intentions of [the] heart. 13 And there is not a creation that is not manifest to his sight, but all things are naked and openly exposed to the eyes of him with whom we have an accounting.

14 Seeing, therefore, that we have a great high priest who has passed through the heavens, Jesus the Son of God, let us hold onto [our] confessing of [him]. 15 For we have as high priest, not one who cannot sympathize with our weaknesses, but one who has been tested in all respects like ourselves, but without sin. 16 Let us, therefore, approach with freeness of speech to the throne of undeserved kindness, that we may obtain mercy and find undeserved kindness for help at the right time.