26  Διότι ένας τέτοιος αρχιερέας ήταν κατάλληλος για εμάς,  όσιος,  άκακος,  αμόλυντος,  χωρισμένος από τους αμαρτωλούς,  και ο οποίος έγινε υψηλότερος από τους ουρανούς.  27  Αυτός δεν χρειάζεται καθημερινά,  όπως εκείνοι οι αρχιερείς, να προσφέρει θυσίες, πρώτα για τις δικές του αμαρτίες  και κατόπιν για τις αμαρτίες του λαού:  (διότι αυτό το έκανε μία φορά  για πάντα όταν πρόσφερε  τον εαυτό του·) 28  διότι ο Νόμος διορίζει αρχιερείς  ανθρώπους που έχουν αδυναμία,  αλλά ο λόγος της ορκωμοσίας  η οποία ήρθε ύστερα από το Νόμο διορίζει έναν Γιο, που είναι τελειοποιημένος  για πάντα.

8  Όσο για τα πράγματα για τα οποία γίνεται λόγος, αυτό είναι το κύριο σημείο: Έχουμε έναν τέτοιον αρχιερέα,  και αυτός έχει καθήσει στα δεξιά του θρόνου της Μεγαλειότητας στους ουρανούς,  2  δημόσιος υπηρέτης του αγίου τόπου  και της αληθινής σκηνής, την οποία ανήγειρε ο Ιεχωβά,  και όχι άνθρωπος.  3  Διότι κάθε αρχιερέας διορίζεται να προσφέρει και δώρα και θυσίες·  άρα ήταν αναγκαίο να έχει και αυτός κάτι να προσφέρει.  4  Αν, βέβαια, ήταν πάνω στη γη, δεν θα ήταν ιερέας,  καθόσον υπάρχουν άντρες που προσφέρουν τα δώρα σύμφωνα με το Νόμο, 5  οι οποίοι όμως αποδίδουν ιερή υπηρεσία σε συμβολική απεικόνιση  και σκιά  των ουράνιων πραγμάτων· όπως ο Μωυσής, όταν επρόκειτο να κατασκευάσει τη σκηνή  στην εντέλεια, έλαβε τη θεϊκή εντολή:  Διότι λέει εκείνος: «Κοίταξε να φτιάξεις τα πάντα σύμφωνα με το υπόδειγμά τους το οποίο σου δείχτηκε στο βουνό».  6  Αλλά τώρα ο Ιησούς έχει αποκτήσει εξοχότερη δημόσια υπηρεσία, ώστε είναι επίσης ο μεσίτης  μιας αντίστοιχα καλύτερης διαθήκης,  η οποία έχει εδραιωθεί νομικά πάνω σε καλύτερες υποσχέσεις.  

   7  Διότι αν εκείνη η πρώτη διαθήκη ήταν χωρίς σφάλμα, δεν θα επιζητούνταν τόπος για δεύτερη·  8  διότι εκείνος βρίσκει σφάλμα στο λαό όταν λέει: «“Δείτε! Έρχονται ημέρες”, λέει ο Ιεχωβά, “κατά τις οποίες θα συνάψω με τον οίκο του Ισραήλ και με τον οίκο του Ιούδα μια νέα διαθήκη·  9  όχι σύμφωνα με τη διαθήκη  την οποία έκανα με τους προπάτορές τους την ημέρα που τους έπιασα από το χέρι για να τους βγάλω από τη γη της Αιγύπτου,  επειδή εκείνοι δεν ενέμειναν στη διαθήκη μου,  ώστε εγώ σταμάτησα να τους φροντίζω”, λέει ο Ιεχωβά».  

   10  «“Διότι αυτή είναι η διαθήκη την οποία θα κάνω με τον οίκο του Ισραήλ ύστερα από εκείνες τις ημέρες”, λέει ο Ιεχωβά. “Θα βάλω τους νόμους μου στη διάνοιά τους, και στις καρδιές τους  θα τους γράψω. Και εγώ θα γίνω Θεός τους,  και αυτοί θα γίνουν λαός μου.  
   11  »”Και δεν πρόκειται να διδάσκουν ο καθένας το συμπολίτη του και ο καθένας τον αδελφό του, λέγοντας: «Γνώρισε τον Ιεχωβά!»  Διότι όλοι θα με γνωρίζουν,  από τον μικρότερο ως τον μεγαλύτερό τους. 12  Διότι θα είμαι ελεήμων όσον αφορά τις άδικες πράξεις τους, και δεν πρόκειται να θυμηθώ πια  τις αμαρτίες τους”».  
   13  Λέγοντας «μια νέα διαθήκη» έχει κάνει παλιά την προγενέστερη.  Αυτό δε που έχει παλιώσει και γερνάει πλησιάζει στον αφανισμό.
 

26 For such a high priest as this was suitable for us, loyal, guileless, undefiled, separated from the sinners, and become higher than the heavens. 27 He does not need daily, as those high priests do, to offer up sacrifices, first for his own sins and then for those of the people: (for this he did once for all time when he offered himself up;) 28 for the Law appoints men high priests having weakness, but the word of the sworn oath that came after the Law appoints a Son, who is perfected forever.

8 Now as to the things being discussed this is the main point: We have such a high priest as this, and he has sat down at the right hand of the throne of the Majesty in the heavens, 2 a public servant of the holy place and of the true tent, which Jehovah put up, and not man. 3 For every high priest is appointed to offer both gifts and sacrifices; wherefore it was necessary for this one also to have something to offer. 4 If, now, he were upon earth, he would not be a priest, there being [men] who offer the gifts according to the Law, 5 but which [men] are rendering sacred service in a typical representation and a shadow of the heavenly things; just as Moses, when about to make the tent in completion, was given the divine command: For says he: “See that you make all things after [their] pattern that was shown to you in the mountain.” 6 But now [Jesus] has obtained a more excellent public service, so that he is also the mediator of a correspondingly better covenant, which has been legally established upon better promises.

7 For if that first covenant had been faultless, no place would have been sought for a second; 8 for he does find fault with the people when he says: “‘Look! There are days coming,’ says Jehovah, ‘and I will conclude with the house of Israel and with the house of Judah a new covenant; 9 not according to the covenant that I made with their forefathers in [the] day of my taking hold of their hand to bring them forth out of the land of Egypt, because they did not continue in my covenant, so that I stopped caring for them,’ says Jehovah.”
      10 “‘For this is the covenant that I shall covenant with the house of Israel after those days,’ says Jehovah. ‘I will put my laws in their mind, and in their hearts I shall write them. And I will become their God, and they themselves will become my people.
      11 “‘And they will by no means teach each one his fellow citizen and each one his brother, saying: “Know Jehovah!” For they will all know me, from [the] least one to [the] greatest one of them. 12 For I shall be merciful to their unrighteous deeds, and I shall by no means call their sins to mind anymore.’”
      13 In his saying “a new [covenant]” he has made the former one obsolete. Now that which is made obsolete and growing old is near to vanishing away.