32  Και τι περισσότερο να πω; Διότι ο χρόνος δεν θα μου φτάσει αν συνεχίσω να αφηγούμαι για τον Γεδεών,  τον Βαράκ,  τον Σαμψών,  τον Ιεφθάε,  τον Δαβίδ,  καθώς και τον Σαμουήλ  και τους άλλους προφήτες,  33  οι οποίοι διαμέσου πίστης νίκησαν βασίλεια στη μάχη,  εκτέλεσαν δικαιοσύνη,  απέκτησαν υποσχέσεις,  έφραξαν στόματα λιονταριών,  34  σταμάτησαν τη δύναμη της φωτιάς,  διέφυγαν από την κόψη του σπαθιού,  από την αδύναμη κατάσταση στην οποία βρίσκονταν καταστάθηκαν δυνατοί,  έγιναν γενναίοι στον πόλεμο,  κατατρόπωσαν τα στρατεύματα ξένων.  35  Γυναίκες έλαβαν τους νεκρούς τους με ανάσταση·  άλλοι, όμως, βασανίστηκαν επειδή δεν δέχονταν απελευθέρωση με κάποιο λύτρο, για να φτάσουν σε καλύτερη ανάσταση. 36  Ναι, άλλοι έλαβαν τη δοκιμασία τους με εμπαιγμούς και μαστιγώματα, μάλιστα, ακόμη περισσότερο, με δεσμά  και φυλακές.  37  Λιθοβολήθηκαν,  δοκιμάστηκαν,  πριονίστηκαν, πέθαναν  σφαγμένοι από σπαθί, περιφέρθηκαν με δέρματα προβάτων,  με δέρματα κατσικιών, ενώ περνούσαν στερήσεις,  θλίψη,  κακομεταχείριση·  38  και ο κόσμος δεν ήταν άξιός τους. Περιπλανήθηκαν σε ερήμους και βουνά και σπηλιές  και φωλιές της γης.

   39  Και εντούτοις όλοι αυτοί, μολονότι δόθηκε μαρτυρία σχετικά με αυτούς διαμέσου της πίστης τους, δεν έλαβαν την εκπλήρωση της υπόσχεσης,  40  επειδή ο Θεός προείδε κάτι καλύτερο  για εμάς,  ώστε αυτοί  να μην τελειοποιηθούν  χωρίς εμάς.

12  Έτσι λοιπόν, επειδή έχουμε ένα τόσο μεγάλο σύννεφο μαρτύρων  που μας περιβάλλει, ας αποβάλουμε και εμείς κάθε βάρος  και την αμαρτία που μας μπλέκει εύκολα  και ας τρέχουμε με υπομονή  τον αγώνα  που έχει τεθεί μπροστά μας,  2  καθώς προσηλώνουμε το βλέμμα μας στον Πρώτιστο Παράγοντα  και Τελειοποιητή της πίστης μας,  τον Ιησού. Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του αυτός υπέμεινε  ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθήσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού.  3  Αναλογιστείτε, λοιπόν, εκείνον που έχει υπομείνει τέτοια αντιλογία  από αμαρτωλούς εναντίον των ίδιων τους των συμφερόντων, για να μην κουραστείτε και εξαντληθείτε στις ψυχές σας.  

   4  Καθώς διεξάγετε τον αγώνα σας εναντίον αυτής της αμαρτίας, ακόμη δεν έχετε αντισταθεί ποτέ μέχρις αίματος,  5  αλλά έχετε ξεχάσει εντελώς την προτροπή που απευθύνεται σε εσάς σαν σε γιους:  «Γιε μου, μην υποτιμάς τη διαπαιδαγώγηση από τον Ιεχωβά ούτε να εξαντλείσαι όταν ελέγχεσαι από εκείνον·  6  διότι αυτόν που αγαπάει ο Ιεχωβά, τον διαπαιδαγωγεί· μάλιστα, μαστιγώνει όποιον δέχεται ως γιο».  

   7  Με σκοπό τη διαπαιδαγώγηση  υπομένετε. Ο Θεός φέρεται σε εσάς σαν σε γιους.  Διότι ποιος γιος είναι αυτός τον οποίο δεν διαπαιδαγωγεί ο πατέρας του;  8  Αλλά αν είστε χωρίς τη διαπαιδαγώγηση της οποίας όλοι έχουν γίνει μέτοχοι, τότε είστε νόθα παιδιά  και όχι γιοι. 9  Επιπλέον, είχαμε τους πατέρες της σάρκας μας για να μας διαπαιδαγωγούν,  και τους δείχναμε σεβασμό. Δεν θα πρέπει να υποταχθούμε πολύ περισσότερο στον Πατέρα της πνευματικής μας ζωής και να ζήσουμε;  10  Διότι εκείνοι επί λίγες ημέρες μας διαπαιδαγωγούσαν σύμφωνα με ό,τι φαινόταν σε εκείνους καλό,  αλλά αυτός μας διαπαιδαγωγεί για δικό μας όφελος ώστε να μετάσχουμε στην αγιότητά του.  11  Είναι αλήθεια ότι καμιά διαπαιδαγώγηση δεν φαίνεται προς το παρόν να φέρνει χαρά, αλλά λύπη·  ύστερα όμως, σε εκείνους που έχουν γυμναστεί από αυτήν αποφέρει ειρηνικό καρπό,  δηλαδή δικαιοσύνη.  
 

32 And what more shall I say? For the time will fail me if I go on to relate about Gideon, Barak, Samson, Jephthah, David as well as Samuel and the [other] prophets, 33 who through faith defeated kingdoms in conflict, effected righteousness, obtained promises, stopped the mouths of lions, 34 stayed the force of fire, escaped the edge of the sword, from a weak state were made powerful, became valiant in war, routed the armies of foreigners. 35 Women received their dead by resurrection; but other [men] were tortured because they would not accept release by some ransom, in order that they might attain a better resurrection. 36 Yes, others received their trial by mockings and scourgings, indeed, more than that, by bonds and prisons. 37 They were stoned, they were tried, they were sawn asunder, they died by slaughter with the sword, they went about in sheepskins, in goatskins, while they were in want, in tribulation, under ill-treatment; 38 and the world was not worthy of them. They wandered about in deserts and mountains and caves and dens of the earth.

39 And yet all these, although they had witness borne to them through their faith, did not get the [fulfillment of the] promise, 40 as God foresaw something better for us, in order that they might not be made perfect apart from us.

12 So, then, because we have so great a cloud of witnesses surrounding us, let us also put off every weight and the sin that easily entangles us, and let us run with endurance the race that is set before us, 2 as we look intently at the Chief Agent and Perfecter of our faith, Jesus. For the joy that was set before him he endured a torture stake, despising shame, and has sat down at the right hand of the throne of God. 3 Indeed, consider closely the one who has endured such contrary talk by sinners against their own interests, that YOU may not get tired and give out in YOUR souls.

4 In carrying on YOUR contest against that sin YOU have never yet resisted as far as blood, 5 but YOU have entirely forgotten the exhortation which addresses YOU as sons: “My son, do not belittle [the] discipline from Jehovah, neither give out when you are corrected by him; 6 for whom Jehovah loves he disciplines; in fact, he scourges every one whom he receives as a son.”

7 It is for discipline YOU are enduring. God is dealing with YOU as with sons. For what son is he that a father does not discipline? 8 But if YOU are without the discipline of which all have become partakers, YOU are really illegitimate children, and not sons. 9 Furthermore, we used to have fathers who were of our flesh to discipline us, and we used to give them respect. Shall we not much more subject ourselves to the Father of our spiritual life and live? 10 For they for a few days used to discipline us according to what seemed good to them, but he does so for our profit that we may partake of his holiness. 11 True, no discipline seems for the present to be joyous, but grievous; yet afterward to those who have been trained by it it yields peaceable fruit, namely, righteousness.