September 3
1 Κορινθίους
15:42 — 15:58

   42  Έτσι είναι και η ανάσταση των νεκρών.  Σπέρνεται με φθορά, εγείρεται με αφθαρσία.  43  Σπέρνεται χωρίς τιμή,  εγείρεται με δόξα.  Σπέρνεται με αδυναμία,  εγείρεται με δύναμη.  44  Σπέρνεται φυσικό σώμα,  εγείρεται πνευματικό σώμα.  Αν υπάρχει φυσικό σώμα, υπάρχει και πνευματικό. 45  Έτσι είναι μάλιστα γραμμένο: «Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ έγινε ζωντανή ψυχή».  Ο τελευταίος Αδάμ έγινε πνεύμα  που δίνει ζωή.  46  Παρ’ όλα αυτά, το πρώτο είναι, όχι εκείνο που είναι πνευματικό, αλλά εκείνο που είναι φυσικό, έπειτα εκείνο που είναι πνευματικό.  47  Ο πρώτος άνθρωπος είναι από τη γη και φτιάχτηκε από χώμα·  ο δεύτερος άνθρωπος είναι από τον ουρανό.  48  Όπως είναι αυτός που φτιάχτηκε από χώμα,  έτσι είναι και εκείνοι που φτιάχτηκαν από χώμα· και όπως είναι ο ουράνιος,  έτσι είναι και εκείνοι που είναι ουράνιοι.  49  Και όπως φορέσαμε την εικόνα  εκείνου που φτιάχτηκε από χώμα, θα φορέσουμε και την εικόνα  του ουράνιου.

   50  Ωστόσο, λέω αυτό, αδελφοί, ότι σάρκα και αίμα δεν μπορούν να κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού,  ούτε η φθορά κληρονομεί την αφθαρσία.  51  Σας λέω ένα ιερό μυστικό: Δεν θα κοιμηθούμε όλοι τον ύπνο του θανάτου, όλοι όμως θα μεταβληθούμε,  52  σε μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, στη διάρκεια της τελευταίας σάλπιγγας. Διότι η σάλπιγγα  θα ηχήσει, και οι νεκροί θα εγερθούν άφθαρτοι, και εμείς θα μεταβληθούμε. 53  Διότι αυτό που είναι φθαρτό πρέπει να ντυθεί αφθαρσία,  και αυτό που είναι θνητό  πρέπει να ντυθεί αθανασία. 54  Αλλά όταν αυτό που είναι φθαρτό ντυθεί αφθαρσία και αυτό που είναι θνητό ντυθεί αθανασία, τότε θα πραγματοποιηθεί ο λόγος που είναι γραμμένος: «Ο θάνατος  καταπίνεται για πάντα».  55  «Θάνατε, πού είναι η νίκη σου; Θάνατε, πού είναι το κεντρί σου;»  56  Το κεντρί  που προκαλεί θάνατο είναι η αμαρτία, αλλά η δύναμη για την αμαρτία είναι ο Νόμος.  57  Αλλά ας δοθούν ευχαριστίες στον Θεό, διότι μας δίνει τη νίκη μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού! 

   58  Συνεπώς, αγαπητοί μου αδελφοί, να γίνεστε σταθεροί,  αμετακίνητοι, έχοντας πάντοτε πολλά να κάνετε στο έργο του Κυρίου,  γνωρίζοντας ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος  σε σχέση με τον Κύριο.
 


42 So also is the resurrection of the dead. It is sown in corruption, it is raised up in incorruption. 43 It is sown in dishonor, it is raised up in glory. It is sown in weakness, it is raised up in power. 44 It is sown a physical body, it is raised up a spiritual body. If there is a physical body, there is also a spiritual one. 45 It is even so written: “The first man Adam became a living soul.” The last Adam became a life-giving spirit. 46 Nevertheless, the first is, not that which is spiritual, but that which is physical, afterward that which is spiritual. 47 The first man is out of the earth and made of dust; the second man is out of heaven. 48 As the one made of dust [is], so those made of dust [are] also; and as the heavenly one [is], so those who are heavenly [are] also. 49 And just as we have borne the image of the one made of dust, we shall bear also the image of the heavenly one.

50 However, this I say, brothers, that flesh and blood cannot inherit God’s kingdom, neither does corruption inherit incorruption. 51 Look! I tell YOU a sacred secret: We shall not all fall asleep [in death], but we shall all be changed, 52 in a moment, in the twinkling of an eye, during the last trumpet. For the trumpet will sound, and the dead will be raised up incorruptible, and we shall be changed. 53 For this which is corruptible must put on incorruption, and this which is mortal must put on immortality. 54 But when [this which is corruptible puts on incorruption and] this which is mortal puts on immortality, then the saying will take place that is written: “Death is swallowed up forever.” 55 “Death, where is your victory? Death, where is your sting?” 56 The sting producing death is sin, but the power for sin is the Law. 57 But thanks to God, for he gives us the victory through our Lord Jesus Christ!

58 Consequently, my beloved brothers, become steadfast, unmovable, always having plenty to do in the work of the Lord, knowing that YOUR labor is not in vain in connection with [the] Lord.