September 7
2 Κορινθίους 3:1 — 3:18

3  Αρχίζουμε πάλι να συνιστούμε τον εαυτό μας;  Ή μήπως χρειαζόμαστε, όπως μερικοί, συστατικές επιστολές  προς εσάς ή από εσάς; 2  Εσείς είστε η επιστολή μας,  που είναι χαραγμένη στις καρδιές μας και τη γνωρίζει και τη διαβάζει όλη η ανθρωπότητα.  3  Διότι αποκαλύπτεται ότι εσείς είστε επιστολή του Χριστού γραμμένη από εμάς ως διακόνους,  χαραγμένη, όχι με μελάνι, αλλά με πνεύμα  ενός ζωντανού Θεού, όχι σε πέτρινες πλάκες,  αλλά σε σάρκινες πλάκες, σε καρδιές. 

   4  Μέσω του Χριστού έχουμε αυτού του είδους την πεποίθηση  προς τον Θεό. 5  Όχι ότι εμείς έχουμε από μόνοι μας επαρκή προσόντα, ώστε να θεωρήσουμε ότι κάτι προέρχεται από τον εαυτό μας,  αλλά το ότι έχουμε επαρκή προσόντα προέρχεται από τον Θεό,  6  ο οποίος και μας έχει δώσει επαρκή προσόντα για να είμαστε διάκονοι μιας νέας διαθήκης,  όχι γραπτού κώδικα,  αλλά πνεύματος·  διότι ο γραπτός κώδικας καταδικάζει  σε θάνατο, αλλά το πνεύμα ζωοποιεί. 

   7  Αν δε ο κώδικας που απονέμει θάνατο  και που χαράχτηκε με γράμματα σε πέτρες  ήρθε σε ύπαρξη με δόξα,  ώστε οι γιοι του Ισραήλ δεν μπορούσαν να ατενίσουν το πρόσωπο του Μωυσή εξαιτίας της δόξας του προσώπου του,  μιας δόξας η οποία θα καταργούνταν, 8  γιατί να μην είναι πολύ περισσότερο με δόξα  η απονομή του πνεύματος;  9  Διότι αν ήταν ένδοξος  ο κώδικας που απονέμει καταδίκη,  πολύ περισσότερο αφθονεί σε δόξα  η απονομή της δικαιοσύνης.   10  Μάλιστα, ακόμη και αυτό που είχε γίνει κάποτε ένδοξο έχει, από αυτή την άποψη, απογυμνωθεί από δόξα,  εξαιτίας της δόξας που υπερέχει από αυτό.   11  Διότι αν εισάχθηκε με δόξα  εκείνο που θα καταργούνταν, πολύ περισσότερο θα ήταν με δόξα εκείνο που παραμένει.   

   12  Έχοντας, λοιπόν, τέτοια ελπίδα,  χρησιμοποιούμε μεγάλη παρρησία  13  και δεν ενεργούμε όπως τότε που ο Μωυσής έβαζε κάλυμμα  στο πρόσωπό του για να μην ατενίσουν οι γιοι του Ισραήλ το τέλος  εκείνου που θα καταργούνταν.  14  Αλλά οι διανοητικές τους δυνάμεις έγιναν νωθρές.  Διότι μέχρι τη σημερινή ημέρα το ίδιο κάλυμμα εξακολουθεί να μην έχει αφαιρεθεί κατά την ανάγνωση της παλιάς διαθήκης,  επειδή αυτό καταργείται μέσω του Χριστού.   15  Στην πραγματικότητα, μέχρι σήμερα όποτε διαβάζεται ο Μωυσής,  ένα κάλυμμα σκεπάζει την καρδιά τους.   16  Όταν όμως υπάρξει στροφή προς τον Ιεχωβά, το κάλυμμα αφαιρείται.   17  Ο δε Ιεχωβά είναι το Πνεύμα·  και όπου υπάρχει το πνεύμα  του Ιεχωβά,  υπάρχει ελευθερία.   18  Και όλοι εμείς,  καθώς αντανακλούμε σαν καθρέφτες τη δόξα του Ιεχωβά  με πρόσωπα από τα οποία έχει αφαιρεθεί το κάλυμμα, μεταμορφωνόμαστε  στην ίδια εικόνα  από δόξα σε δόξα,  ακριβώς όπως γίνεται από τον Ιεχωβά,  το Πνεύμα.
 

3 Are we starting again to recommend ourselves? Or do we, perhaps, like some men, need letters of recommendation to YOU or from YOU? 2 YOU yourselves are our letter, inscribed on our hearts and known and being read by all mankind. 3 For YOU are shown to be a letter of Christ written by us as ministers, inscribed not with ink but with spirit of a living God, not on stone tablets, but on fleshly tablets, on hearts.

4 Now through the Christ we have this sort of confidence toward God. 5 Not that we of ourselves are adequately qualified to reckon anything as issuing from ourselves, but our being adequately qualified issues from God, 6 who has indeed adequately qualified us to be ministers of a new covenant, not of a written code, but of spirit; for the written code condemns to death, but the spirit makes alive.

7 Moreover, if the code which administers death and which was engraved in letters in stones came about in a glory, so that the sons of Israel could not gaze intently at the face of Moses because of the glory of his face, [a glory] that was to be done away with, 8 why should not the administering of the spirit be much more with glory? 9 For if the code administering condemnation was glorious, much more does the administering of righteousness abound with glory. 10 In fact, even that which has once been made glorious has been stripped of glory in this respect, because of the glory that excels it. 11 For if that which was to be done away with was brought in with glory, much more would that which remains be with glory.

12 Therefore, as we have such a hope, we are using great freeness of speech, 13 and not doing as when Moses would put a veil upon his face, that the sons of Israel might not gaze intently at the end of that which was to be done away with. 14 But their mental powers were dulled. For to this present day the same veil remains unlifted at the reading of the old covenant, because it is done away with by means of Christ. 15 In fact, down till today whenever Moses is read, a veil lies upon their hearts. 16 But when there is a turning to Jehovah, the veil is taken away. 17 Now Jehovah is the Spirit; and where the spirit of Jehovah is, there is freedom. 18 And all of us, while we with unveiled faces reflect like mirrors the glory of Jehovah, are transformed into the same image from glory to glory, exactly as done by Jehovah [the] Spirit.